Παράξενη νύχτα.... γρήγορη, αγχωτική, δύσκολη, με φόβους, ανασφάλειες, τόσο όμορφη, τόσο σύντομη... να ξανάρθεις, σταμάτα να ρωτάς... φράουλες νόστιμες όσο η ψυχή που οδηγεί το χέρι που τις φέρνει στο στόμα... γέλια, ανάσες, γέλια και πάλι ανάσες... που είναι το τσίπουρο; Μην κλαις, εδώ είμαι, και μη φοβάσαι... κυρίως μη φοβάσαι... ξαναέλα, μη ρωτάς... δεν ήταν χλιαρά... είναι απαίσιο το φως της τηλεόρασης αλλά σε βλέπω... είσαι όμορφη... άκου, κουρδίζει τελικά... κι εμείς σιγά σιγά κουρδίζουμε... αν προλάβαινα θα στο τραγουδούσα κι άλλο, δέκα, είκοσι, τριάντα, εκατό, όσες φορές θέλεις... και βέβαια να ξανάρθεις, μη λες βλακείες... φέρε και μπύρες να τις αφήσουμε να ζεσταθούν και κάτι να φάω, ό,τι να'ναι, μόνο μην αργήσεις... σήμερα ήρθες πιο νωρίς, ωραία είναι... άναψε το κεράκι... ματιές φευγαλέες... κι άλλη αμηχανία, κι άλλες βλακείες... γελάμε αγκαλιά... μην κλαις είπα, μην κλαις, κοιμήσου λίγο να ξεκουραστείς... δίπλα σου είμαι... για πάντα... πάρε τηλέφωνο... έλα είπα, σταμάτα να με ρωτάς... φοβάμαι, δε θέλω να πονάς... τι να κάνω; Kοίτα με λίγο στα μάτια... πιο πολλή ώρα, δε φτάνει, πότε θα φτάνει άραγε; Ξάπλωσε πάνω μου, είναι ζεστά... σ'αγαπάω, καληνύχτα... πότε πέρασε;... έρχεσαι χωρίς να με ρωτήσεις... σήμερα τραγουδάς εσύ πιο πολύ... Milonga del Angel, δάχτυλα που χορεύουν, σώματα ακίνητα που χόρευαν πριν λίγο.... αναμονή. Βόλτα. Αποχωρισμός. Ξαναέλα, σε παρακαλώ. Χωρίς να ρωτήσεις...
