Tuesday, April 11, 2006

Πιθανοτητα



Μια πιθανότητα γαντζώνεται πάνω σ'ένα όνειρο. Μια πιθανότητα μικρή είναι, καμαρώστε την πώς μεγαλώνει τρώγωντας την αδυναμία μας! Καλή σου όρεξη μικρή μου, φάε απ'τους φόβους μας, βάλε γαρνιτούρα την αγάπη των άλλων, και όταν με το καλό θεριέψεις θα σε κεράσουμε δάκρυα και θάνατο, άλλο όνειρο δε θα βρεις να γαντζωθείς, γιατί κι εμείς δε θα μπορούμε να αποκτήσουμε, έλα, γαντζώσου στις καρδιές μας να ξεκουραστείς....σε περιμένω, μην αργείς, να, τα κρατάω τα δάκρυα μου, στριμώχνονται να βγουν και δεν τ'αφήνω, θέλω να βλέπω την οθόνη μου για να γράφω, κι άμα μου ξεφύγει και κανένα μην ανησυχείς, όσο μεγαλώνεις θα'ρχονται περισσότερα, γι'αυτό υπάρχεις και γι'αυτό σε μισώ αλλά μόνος μου δεν μπορώ να σε νικήσω...

Όταν στενοχωριέμαι αλλάζω συνέχεια προσωπικότητες, εγώ που έχω τόσες αλλά καμμία δε μπορώ να κρατήσω γιατί καμμία τους δεν αγαπώ. Έχω και δεν έχω ζωή, έχω και δεν έχω χαρά, έχω και δεν έχω δυστυχία, έχω και δεν έχω μυαλό, έχω και δεν έχω μουσική, έχω και δεν έχω ελπίδα. Έρχονται και ξαναχάνονται χωρίς να μπορώ να καταλάβω το γιατί. Κι αναρωτιέμαι πότε για τελευταία φορά θα τ'αποκτήσω, κι αν τα σκοτώνω μόνος μου, αν αυτά δε μ'αντέχουν ή αν τα σκοτώνουν οι άλλοι. Εύκολο αυτό, θα ρίξω ευθύνες στους άλλους, γι'αυτά που φοβήθηκα να αποφασίσω και γι'αυτά που φοβήθηκα ν' αντιμετωπίσω. Η αλήθεια καθρεφτίζεται στους άλλους, προσμένω αυτό το τέλος που θα'ρθει χωρίς να έχει υπάρξει αρχή, δε μ'αρέσει αλλά δεν έχω τη δύναμη να το ξεχάσω. Συμβιβασμοί επί συμβιβασμών και κατεστραμμένα οράματα επί κατεστραμμένων οραμάτων, να τι είμαι στην πραγματικότητα. Κι εδώ βρέχει συνέχεια, βρέχει σιωπή....

Ίσως να είναι η τελευταία φορά που ονειρεύομαι.

-Αλλιώς δε θ'άντεχε κανένας μας-

Όσοι δε μ'αγαπάτε μην το κάνετε.
Όσοι μ'αγαπάτε να με συγχωρείτε γι'αυτό.

Οδυσσέας