-Η πραγματικη αισθηση της σκλαβιας μας δινει το περιθωριο να νιωσουμε ελευθεροι.
Ολα εχουν προκαθοριστει. Με αρχη τη γεννηση και τελος το θανατο. Το ασημαντο εγινε μικρο, το μικρο μεγαλο και το μεγαλο ασημαντo.
-Θα ‘θελα να ‘μουν πλουσιος στο μυαλο
Η "κλεψια" να μη με νοιαζει
Γιατι οτι εχουμε βαθια μες’την καρδια μας
Κανεις δεν μπορει να το κλεψει
Θα’θελα να’μουν πλουσιος στο μυαλο
Η "κλεψια" να μη με νοιαζει
Γιατι οτι αγαπαμε και ποναμε
ολα δικα μας ειναι
-στο δικό σου ονειρο ξυπναω
τιποτα δεν ειναι δικο μου
εγω απλα το επεξεργαζομαι
-Εγω, ο εαυτος μου και οι αλλοι.
Μια αρρωστημενη κατασταση που μας οδηγει ολο πιο βαθια μέσα στον οχετο των μεταλλαγμενων ονειρων μας.
Χανομαστε μεσα στην υποτιθεμενη, δοξασμενη και υπερβολικη διαφορετικοτητά μας.
- Όσο θα επιβιωνουμε τοσο οι ισορροπιες της ζωης μας θα μεταμορφωνονται σε ολοενα περισσοτερες μορφες τυρρανιας
και οταν θα αρχισουμε να ζουμε
τοτε και παλι θα αλλαξουν μορφη οι ισορροπιες της ζωης μας
ομως τοτε θα μπορουμε τουλαχιστον να ελπιζουμε σε ενα καλυτερο αύριο
