Σήμερα ξύπνησα και αισθανόμουνα λιγάκι μοιρασμένος. Έκοψα λοιπόν ένα κομμάτι του εαυτού μου, απ'τους πολλούς εαυτούς μου, και το αμόλησα να ψάξει ελέυθερο κάποια ζωή που φανταζόμουν πως έζησα. Το παρατηρούσα να χάνεται στο δρόμο και για μια στιγμή χαμογέλασα, αν και γνώριζα πως δε θα το ξαναδώ. Θα κάνει τα ίδια λάθη με μένα και, φυσικά, στο τέλος του μας απλά θα χαθεί.
Τι ευτυχία! Να βρω επιτέλους ένα κομμάτι μου που να μη μοιάζει με μένα.
