...

Σωστε χρονο
πεθαινουμε
2004 φωτογραφιες, ενα αρρωστο γελιο και ενα πυροτεχνημα για να γιορτασουμε το θανατο και τη ζωη μαζι
δεν εχουμε χρονο,
όλα για το τωρα χωρις να έχει νοημα η στιγμη
χανεται το αυριο, τρεχει και κρυβεται το χθες
μενουν τα χερια μονα
σαν τη σταχτη στο κενο
Μεγαλωσε η φαρα μας
Και γιναμε νουμερα παρατημενα
Στην ακρη ενός μυαλου,
πειθαρχημενα
Στριμωξαμε τις συγνωμες
Και τα ευχαριστω  στην άκρη
Και βγηκαμε στο δρομο
ολοι φυγαμε για κατι
Βγηκαμε για κυνηγι
Το θησαυρο του κυρ.Χρονη για να βρουμε
αραγε,
πεθαινουν οι ανθρωποι μπερδεμενοι?
Ρε τον κερατα
γεμισε τον τοπο με ταμπελες
και ο κοσμος παραφουσκωμενος γινηκε
αιμα ή χρωμα?
ασπρο ή μαυρο
αλλη μια θαλασσα φτιαγμενη απο πηλο

Περίπατος

Σήμερα ανακάλυψα ένα καινούριο παιχνίδι. Αντι να κρατάω το βηματισμό μου σταθερό, ενάλλασσα απότομα γρήγορα και αργά βήματα και ένιωθα πως αναλόγως ο κόσμος συμπιέζεται και αποσυμπιέζεται τριγύρω μου. Β Η Μ Α Β Η Μ Α ΒΗΜΑΒΗΜΑΒΗΜΑ Β Η Μ Α Β Η Μ Α και ούτω καθ'εξής, σαν να ταξίδευα έξω απ'το χρόνο και την πραγματικότητά μου, σαν να αντάλλαζα αυτομάτως τη δυστυχία μου με μια ανέμελη αισιοδοξία και την ανυπαρξία μου με τη σημασία της. Κι όταν -όπως συνηθίζω όταν βρίσκομαι σε παιχνιδιάρικη διάθεση- τοποθέτησα τον εαυτό μου στη θέση του σκηνοθέτη, μου φαινόμουν αστείος, ένας άνθρωπος που κινείται με το δικό του ρυθμό σ'ένα κόσμο κι ένα χρόνο που προσπαθεί να επιβάλλει το δικό του. Κάπου εκεί έκλεισα την κάμερα, σίγουρος πια πως εδώ και πολλά χρόνια έχω ξεχάσει να παίζω.

ενα ομορφο παραθυρο...με καγκελα!
Ενα ομορφο τοπιο...που ειναι τοσο μακρινο
Ενα εγω που παραπεει
Και ενα γαμημενο αεροπλανο, που τελικα πεταει γρηγορα και φευγει. Απο την απελπισια βοηθεια ζητας για να σε σωσει από την απελπισια
απελπισια δεν ειναι? Και εδω συνεχεια βρεχει ....
βρεχει σιωπη

Ακροβάτης

Ταλαντευόμαστε πάνω στην ασύμμετρη μετρημένη ισορροπία μας.
Ισορροπούμε πάνω στην αμέτρητη ασύμμετρη ταλάντωσή μας.
Μετράμε την ταλάντωση και την ισορροπία της ασυμμετρίας μας.
Γινόμαστε συμμετρικοί στην ισορροπημένη ταλάντωση των αριθμών μας...

DON'T PANIC!

ΝΑΙ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΦΤΑΣΕ Η ΣΤΙΓΜΗ!
ΤΟ ΝΕΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΜΑΣ "ΘΑΨΤΕ ΤΗ ΒΙΛΑΙΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΧΑΒΑΛΕ" by
<γανημηδαριο και ΣΙΑ>productions ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ!
ΤΙΜΗ¨ 5 @ΦΙΣ

Αυτό που είμαι

Αυτό που είμαι είναι επιμέρους μέρη του εαυτού μου που άλλοτε ενεργοποιούνται κι άλλοτε εξαφανίζονται. Δηλαδή στην πραγματικότητα δεν είμαι τίποτα, ένα σύνολο από κομμάτια από όσους και ο,τι αγάπησα ή μίσησα, ευμετάβλητο, εύπλαστο και ηλίθιο- γιατί να μιλάμε για προσωπικότητες; Είμαι αυτό που με κάνουν οι άλλοι γύρω μου, αυτό που Θέλουν ή αυτό που δεν θέλουν να είμαι- η αυτό που κι οι ίδιοι δεν ξέρουν γιατί το επιβάλλουν. Είμαι τελικά μια ανοησία μες την ανοησία των άλλων, ψάχνω να βρω ένα τρόπο να ξεφύγω αλλά συγγνώμη, δε μπορώ, δε μπορώ, καλύτερα να μη μιλάω καθόλου.

Μικρή Θρησκευτική ιστορία

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μία μικρή χώρα η οποία προσπαθούσε, σχεδόν μάταια, να φαίνεται μίζερη και δυστυχισμένη. Η αλήθεια ήταν πώς είχε όλα τα καλά του κόσμου - φρόντιζαν γι'αυτό οι εκατοντάδες μικροί Θεοί, που ποιός ξέρει ποιόν παράδεισο είχαν εγκαταλείψει για να έρθουν να ζήσουν κοντά στους ταπεινούς ανθρώπους. Τσακωνόντουσαν καμιά φορά οι άνθρωποι για τους Θεούς τους αυτούς, μικρή χώρα βλέπετε και ένιωθαν σαν να μην υπήρχε χώρος για όλους.

Ο κύριος Λ.Μ. ήταν συνήθως ευχαριστημένος. Είχε βλέπετε βρει έναν ωραιότατο Θεο, όχι από εκείνους τους καταπιεστικούς, αλλά έναν που του προσέφερε αφειδώς δια μέσου των συμβόλών και των συμβουλών του όλα τα συναισθήματα που χρειαζόταν και κάτι παραπάνω. Του έλεγε ο Θεός πότε να κλάψει, πότε να γελάσει, πότε να επαναστατήσει και πότε να συμβιβαστεί. Και μια-δυο φορές το χρόνο, όταν έκανε περιοδεία για τους οπαδούς του, μαζεύονταν όλοι, και ευτυχισμένοι τον ζητωκραύγαζαν, δέκα μέτρα ψηλός και πανέμορφος ήταν, σκεφτόταν κάθε φορά ο Λ.Μ., ευτυχισμένος που η ανταπόκριση ήταν τόση πολλή.

Ωστόσο ο Λ.Μ. είχε μάθει από μικρό παιδί να κρατάει τα μάτια του ανοιχτά. Έτσι, δεν απέρριπτε δογματικά τους άλλους Θεούς, αντίθετα είχε βρει και κάποιους που του φαίνονταν συμπαθητικοί. Και μία αποφράδα μέρα, ενώ ο Θεός του είχε την ετήσια συγκέντρωσή του, άγνωστο κινούμενος από ποιά δύναμη και γιατί, ίσως εξαιτίας εκείνης της όμορφης κοπέλας με τα γαλανά μάτια, ο Λ.Μ. κίνησε για να πάει στη συγκέντρωση ενός άλλου μικρού Θεού. Πέρασε υπέροχα! Ίσως επειδή ο Θεός δεν ήταν δικός του, ένιωσε ελεύθερος όσο ποτέ άλλοτε. Μπορούσε να τον κριτικάρει, να του φωνάξει και εν τέλει να τον απολαύσει πραγματικά. Ένιωθε ότι τούτος ο Θεός δεν του έλεγε τι να κάνει - μπορούσε να σκέφτεται, να αισθάνεται ο,τιδήποτε ήθελε. Και, αγκαλιά με την κοπέλα με τα γαλανά μάτια, να νιώσει οπαδός του όσο κι οι άλλοι, που τον ακολουθούσαν ποιός ξέρει πόσα χρόνια.

Τραγική ειρωνεία όμως! Ο φίλος μας ο Λ.Μ., ολίγον ερωτευμένος και μεθυσμένος όπως ήταν, φεύγοντας αποφάσισε να περάσει και απ'τη γιορτή του καλού του Θεού - το είχε βλέπετε λίγο τύψεις. Φτάνοντας εκεί, ένιωσε σα να του είχε πέσει ο ουρανός στο κεφάλι. Τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο. Ο Θεός του δεν μπορούσε πια να του πει τι να κάνει. Κι όταν καταπίεζε τον εαυτό του για να τον ακούσει, ένιωθε σα φυλακισμένος. Βαρετή και προβλέψιμη του φαινόταν η συγκέντρωση, και όσο κι αν έψαξε δε μπόρεσε να βρεί καμιά όμορφη κοπέλα με γαλανά μάτια για να αγκαλιάσει. Φώναξε απελπισμένα "Θέε μου σε πρόδωσα!!!!", και παρατήρησε δύο πράγματα:

Πρώτον, ο θεός του είχε πια φτάσει στο ίδιο ύψος μ'αυτόν.

Δεύτερον, ο πραγματικός Θεός του ήταν πάντοτε η ανάγκη του να γίνεται μάζα.

Μπαλόνι

Όταν κλαίω και όλα σταματάνε με το πρώτο σου χαμόγελο σημαίνει οτι σ’αγαπάω

Πρωί

Σήμερα ξύπνησα και αισθανόμουνα λιγάκι μοιρασμένος. Έκοψα λοιπόν ένα κομμάτι του εαυτού μου, απ'τους πολλούς εαυτούς μου, και το αμόλησα να ψάξει ελέυθερο κάποια ζωή που φανταζόμουν πως έζησα. Το παρατηρούσα να χάνεται στο δρόμο και για μια στιγμή χαμογέλασα, αν και γνώριζα πως δε θα το ξαναδώ. Θα κάνει τα ίδια λάθη με μένα και, φυσικά, στο τέλος του μας απλά θα χαθεί.

Τι ευτυχία! Να βρω επιτέλους ένα κομμάτι μου που να μη μοιάζει με μένα.

Αστρικός Περιπατητής

"Αστρικός Περιπατητής"

Κόλακας

"Κόλακας"

Αναγνώστες

Αναγνώστες του μπλογκ ενόσω αλλάζουν οπτική γωνία για τη ζωή.

Λέξεις και Πραγματικότητα

"Culture replaces authentic feeling with words. As an example of this, imagine an infant lying in its cradle, and the window is open, and into the room comes something, marvelous, mysterious, glittering, shedding light of many colors, movement, sound, a tranformative hierophany of integrated perception and the child is enthralled - and then the mother comes into the room and she says to the child, 'that's a bird, baby, that's a bird,' instantly the complex wave of the angel peacock irridescent transformative mystery is collapsed, into the word. All mystery is gone, the child learns this is a bird, this is a bird, and by the time we're five or six years old all the mystery of reality has been carefully tiled over with words. This is a bird, this is a house, this is the sky, and we seal ourselves in within a linguistic shell of disempowered perception".

Terence McKenna

Το ευρωπαϊκό πλοίο της αγάπης

Η μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού τραγουδιού ονόματι Γιουροβίζιον πλησιάζει. (Διάλειμμα: Προσευχή στην Ελενίτσα, που ως γνήσια ηρωίδα της τιμημένης ελληνικής φυλής μας προσέφερε αυτή την χαρά). Ο υπεύθυνος κρατικός φορέας τηλεόρασης και λοιπής μαλακίας εντείνει σιγά σιγά την κάλυψη του μεγάλου γεγονότος, εν μέσω virtual κακοκαιρίας (Χιονίζει στη Φλώρινα!) και τηλεφωνικών υποκλοπών (μεγάλη αποκάλυψη κι αυτή). Κι όμως υπάρχουν και πάλι κάποιοι κακεντρεχείς γκρινιάρηδες, που διαμαρτύρονται για το χαράτσι που πληρώσαμε, και που με γνήσιο αντεθνικό φρόνημα επιμένουν να απορρίπτουν τη μεγάλη αυτή ευκαιρία για διαφήμιση της χώρας μας. (Δεύτερο διάλειμμα: Προσευχή στο ολυμπιακό πνεύμα).

Αντί να απαντήσω σ'αυτούς τους ανόητους με τα αυτονόητα επιχειρήματα (τα λεφτά θα γυρίσουν στη χώρα-χε,χε,χε, η ΕΡΤ θα κερδίσει από τις διαφημίσεις και αυτα θα γίνουν πολιτισμός-χου,χου,χου- όλη η Ευρώπη θα δει τη μεγάλη αυτή διοργάνωση-χα,χα,χα), θα προσπαθήσω απλώς να καταδείξω γιατί αυτή η γιορτή του πολιτισμού αφορά όλες ανεξαιρέτως τις κοινωνικές ομάδες, και γι'αυτό καλώς την πληρώνουμε, και ας την πληρώνουμε μέχρι να πεθάνουμε.

- Οι περίπου 100.000 επίδοξοι τραγουδιστές της χώρας(και οι άλλοι τόσοι υπάρχοντες) βλέπουν Γιουροβίζιον γιατί κάποτε, κάποτε ονειρεύονται να φτάσουν κι αυτοί εκεί.

- Οι διανοούμενοι (αριθμός άγνωστος) βλέπουν Γιουροβίζιον γιατί αποτελεί μια έξοχη ευκαιρία να στηλιτεύσουν την απουσία στήριξης στο καλό ελληνικό τραγούδι. ΚΑΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Συνήθως 10ετίας και βάλε, ούτως ή άλλως υπερπροβεβλημένο, κατά κανόνα συνοδευόμενο από σειρά βραβείων και διακρίσεων, είπαμε μη ρισκάρουμε να στηρίξουμε κάτι καινούριο και μας βγει μάπα στη διαδρομή, ούτως ή άλλως δουλειά μας είναι να γράφουμε και όχι να ακούμε.

- Οι φαν της ποπ (περίπου ο μισός πληθυσμός) βλέπουν Γιουροβίζιον γιατί απλά τους αρέσει.

- Οι μετανάστες (κανά εκατομμύριο) βλέπουν Γιουροβίζιον γιατί είναι η μόνη ευκαιρία που έχουν να δουν στην ελληνική τηλεόραση κάτι δικό τους χωρίς τους υπότιτλους "πρόκληση" "έγκλημα" "παρανομία" κ.λ.π.

- Οι άστεγοι (κάτι χιλιάδες και ανεβαίνουν σταθερά) βλέπουν Γιουροβίζιον γιατί πως να το κάνουμε, δε βγαίνουν και συχνά γιγαντοοθόνες στο δρόμο.

- Το κόκκινο μπαλόνι (περίπου 3 άτομα) βλέπει Γιουροβίζιον γιατί γενικώς του αρέσουν τα παραφουσκωμένα πράγματα.

Ας απολαύσουμε λοιπόν τα ευρωπαϊκά μπούτια χωρίς ενοχές, εδώ δε μας ένοιαξε η Σένγκεν, ο Ευρωστρατός, η νομιμοποίηση των πανευρωπαϊκών παρακολουθήσεων, το Ευρωπαϊκό πλοίο της αγάπης θα μας πειράξει;



*Πλοίο της αγάπης: Γνωστό και ώς λαβ μπόουτ (από το αγγλικό love boat), κατ'ευφημισμόν έκφραση που μας παραδίδει το μεγάλο σχολείο του ελληνικού στρατού και αναφέρεται στο σκουπιδιάρικο που κάνει το γύρο του στρατοπέδου, κατά γενική ομολογία η χειρότερη και πιο βρώμικη αγγαρεία που ανατίθεται στους φαντάρους.

SSsss i have secret to tell you

I hight Don Quixote, I live on peyote, marijuana, morphine and cocaine, I never know sadness but only a madness that burns at the heart and the brain. I see each charwoman, ecstatic, inhuman angelic, demonic, divine. ...