Sunday, April 30, 2006

Νύχτες


Παράξενη νύχτα.... γρήγορη, αγχωτική, δύσκολη, με φόβους, ανασφάλειες, τόσο όμορφη, τόσο σύντομη... να ξανάρθεις, σταμάτα να ρωτάς... φράουλες νόστιμες όσο η ψυχή που οδηγεί το χέρι που τις φέρνει στο στόμα... γέλια, ανάσες, γέλια και πάλι ανάσες... που είναι το τσίπουρο; Μην κλαις, εδώ είμαι, και μη φοβάσαι... κυρίως μη φοβάσαι... ξαναέλα, μη ρωτάς... δεν ήταν χλιαρά... είναι απαίσιο το φως της τηλεόρασης αλλά σε βλέπω... είσαι όμορφη... άκου, κουρδίζει τελικά... κι εμείς σιγά σιγά κουρδίζουμε... αν προλάβαινα θα στο τραγουδούσα κι άλλο, δέκα, είκοσι, τριάντα, εκατό, όσες φορές θέλεις... και βέβαια να ξανάρθεις, μη λες βλακείες... φέρε και μπύρες να τις αφήσουμε να ζεσταθούν και κάτι να φάω, ό,τι να'ναι, μόνο μην αργήσεις... σήμερα ήρθες πιο νωρίς, ωραία είναι... άναψε το κεράκι... ματιές φευγαλέες... κι άλλη αμηχανία, κι άλλες βλακείες... γελάμε αγκαλιά... μην κλαις είπα, μην κλαις, κοιμήσου λίγο να ξεκουραστείς... δίπλα σου είμαι... για πάντα... πάρε τηλέφωνο... έλα είπα, σταμάτα να με ρωτάς... φοβάμαι, δε θέλω να πονάς... τι να κάνω; Kοίτα με λίγο στα μάτια... πιο πολλή ώρα, δε φτάνει, πότε θα φτάνει άραγε; Ξάπλωσε πάνω μου, είναι ζεστά... σ'αγαπάω, καληνύχτα... πότε πέρασε;... έρχεσαι χωρίς να με ρωτήσεις... σήμερα τραγουδάς εσύ πιο πολύ... Milonga del Angel, δάχτυλα που χορεύουν, σώματα ακίνητα που χόρευαν πριν λίγο.... αναμονή. Βόλτα. Αποχωρισμός. Ξαναέλα, σε παρακαλώ. Χωρίς να ρωτήσεις...

Friday, April 21, 2006

Αλήθεια, ο Χριστός γιατι σταυρώθηκε μόνο μια φορά ;...:-p
















Πολλες ερωτησεις
,ο χρονος ο θεος
,φαυλος ο ρυθμος,
σταυρωση...
Ο θανατος δεν συγκινει κανενα τελικα παρα μονο το δικο μας...
Ξερεις τι σημαινει σταυρωση
εσυ που την πιστευεις, εσυ που την προσκυνας;
Σταυρωση σημαινει δεν υπαρχω μωρο μου
υπαρχεις μονο εσυ
και αυτο μου φτανει...

Wednesday, April 19, 2006

Συνειδητοποίηση


Άλλοι το λένε φόβο... εγώ το λέω προσωπικότητα.
Καλώς ήρθες.

Tuesday, April 11, 2006

Πιθανοτητα



Μια πιθανότητα γαντζώνεται πάνω σ'ένα όνειρο. Μια πιθανότητα μικρή είναι, καμαρώστε την πώς μεγαλώνει τρώγωντας την αδυναμία μας! Καλή σου όρεξη μικρή μου, φάε απ'τους φόβους μας, βάλε γαρνιτούρα την αγάπη των άλλων, και όταν με το καλό θεριέψεις θα σε κεράσουμε δάκρυα και θάνατο, άλλο όνειρο δε θα βρεις να γαντζωθείς, γιατί κι εμείς δε θα μπορούμε να αποκτήσουμε, έλα, γαντζώσου στις καρδιές μας να ξεκουραστείς....σε περιμένω, μην αργείς, να, τα κρατάω τα δάκρυα μου, στριμώχνονται να βγουν και δεν τ'αφήνω, θέλω να βλέπω την οθόνη μου για να γράφω, κι άμα μου ξεφύγει και κανένα μην ανησυχείς, όσο μεγαλώνεις θα'ρχονται περισσότερα, γι'αυτό υπάρχεις και γι'αυτό σε μισώ αλλά μόνος μου δεν μπορώ να σε νικήσω...

Όταν στενοχωριέμαι αλλάζω συνέχεια προσωπικότητες, εγώ που έχω τόσες αλλά καμμία δε μπορώ να κρατήσω γιατί καμμία τους δεν αγαπώ. Έχω και δεν έχω ζωή, έχω και δεν έχω χαρά, έχω και δεν έχω δυστυχία, έχω και δεν έχω μυαλό, έχω και δεν έχω μουσική, έχω και δεν έχω ελπίδα. Έρχονται και ξαναχάνονται χωρίς να μπορώ να καταλάβω το γιατί. Κι αναρωτιέμαι πότε για τελευταία φορά θα τ'αποκτήσω, κι αν τα σκοτώνω μόνος μου, αν αυτά δε μ'αντέχουν ή αν τα σκοτώνουν οι άλλοι. Εύκολο αυτό, θα ρίξω ευθύνες στους άλλους, γι'αυτά που φοβήθηκα να αποφασίσω και γι'αυτά που φοβήθηκα ν' αντιμετωπίσω. Η αλήθεια καθρεφτίζεται στους άλλους, προσμένω αυτό το τέλος που θα'ρθει χωρίς να έχει υπάρξει αρχή, δε μ'αρέσει αλλά δεν έχω τη δύναμη να το ξεχάσω. Συμβιβασμοί επί συμβιβασμών και κατεστραμμένα οράματα επί κατεστραμμένων οραμάτων, να τι είμαι στην πραγματικότητα. Κι εδώ βρέχει συνέχεια, βρέχει σιωπή....

Ίσως να είναι η τελευταία φορά που ονειρεύομαι.

-Αλλιώς δε θ'άντεχε κανένας μας-

Όσοι δε μ'αγαπάτε μην το κάνετε.
Όσοι μ'αγαπάτε να με συγχωρείτε γι'αυτό.

Οδυσσέας

Monday, April 10, 2006

Στην αυλή του εγώ πολλά εμείς γυρεύω


-Δρομος βρεθηκε ξεπουλημενος στου μυθου τα χνωτα.
-Το παρελθον μου με τρεφει,μου δινει ζωη, με κλεβει.
-Που πηγαν όλοι ; Που ειμαι εγω…Αυτα που ειχα να θυμαμαι τα εβγαλα πολλα. Ζητησα αγκαλια μεγαλη και εμεινα με τη φουρια του ληστη, γιατι για τα ευχαριστω μου ζηταω επιστροφη.
-Ειμαι χαρουμενος γιατι ειμαι ο εαυτος μου. Ειμαι λυπημενος γιατι ειμαι ο εαυτος μου, αλλα ο εαυτος μου δεν ειμαι.Φουσκωνω μες το τιποτα και τα παντα. Απο ποια ματια θα κρατηθω σε ποια λεξη πανω θα βουλιαξω; Δωσμου ενα ονομα για να καταλαβω πως αισθανομαι.
-Μια ανικανοποιητη χαρα, μια ανικανοποιητη λυπη, οταν βρισκομαι μαζι σας, οι ωρες, κουφιες στριμωχνονται μεσ’ την ψυχη μου. Ανασφαλεια μου! Σειρα μου να σ’αγγιξω. Ειναι καιρος η παρορμητικοτητα μου να παψει να ζηλευει. Μου λειπουν ολοι και τα παντα.
-Πνιγομαι απο τον ιδιο μου τον εαυτο.Πνιγομαι από τους ανθρωπους που αγαπω. Μα για τον καθενα μας, κρυβω ένα μικρο, μεγαλο μυστικο.
αντε καληνυχτα

Friday, April 07, 2006

Παράκληση


Από σήμερα κοιμάται πάνω στ'αγκάθια και τη λάσπη.
Μην την ξυπνήσετε.
Της χρειάζεται να ξεκουραστεί.

Thursday, April 06, 2006

Καλως ηρθατε και στο επανιδειν

Η άνοιξη καταφτάνει. Τουλάχιστον αυτή η διεστραμμένη εκδοχή της των τελευταίων χρόνων, δηλαδή ένα καλοκαίρι όπου η θάλασσα είναι ακόμα κρύα, ο κόσμος δεν έχει διακοπές, και το βράδυ μπορεί και να χρειαστεί και κανένα μπουφανάκι. Δεν έχει σημασία, άνοιξη είναι, ακόμα και μεταλλαγμένη. Ο άνθρωποι λοιπόν προσπαθούν απεγνωσμένα ν'αλλάξουν πρόσωπο, το βλέπεις σε κάθε τους κίνηση, στο δρόμο, στις συζητήσεις, στη διασκέδαση... Να μπορέσουν να ερωτευτούν, να ανοιχτούν, να χαμογελάσουν. Γέλια, αστεία και παιχνίδια, μια ρουτίνα που για λίγο αποκτά ενδιαφέρον, διάθεση για αναζήτηση και αγάπη, αεράτα ρούχα, αεράτες καρδιές, μέχρι μετά από λίγο να συνηθίσουν όλοι και να επιστρέψουν στη μιζέρια τους...

Εμένα πάλι στ'αρχίδια μου, άλλωστε πάντα προτιμούσα τη βροχή.

Monday, April 03, 2006

Το ψέμμα




Αυτό το ψέμμα που το χτίσαμε μαζί
έβγαλε μάτια και γυρεύει τη σκιά του
κι όλα τα όνειρα που τα'χεις ξαναπεί
θα τα ραντίζει με τη γλύκα του θανάτου